به کار گیری پلورال تنت پس از لوبکتومی های لوب فوقانی ریه در بیماران بیمارستان امام خمینی (ره) تهران سال ۸۰-۷۸

سابقه و هدف: باقی ماندن فضا در قسمت فوقانی قفسه سینه و نشت طولانی هوا از لوله سینه ای پس از لوبکتومی لوپ فوقانی ریه یافته ای شایع می باشد. نشت طولانی علاوه بر افزایش مدت بستری بیمار در بیمارستان، با عوارض خطرناکی همراه است. این مطالعه جهت ارزیابی اثرات استفاده از چادر پلورال (plearal tent) در پیش گیری از نشت طولانی هوا و عوارض ناشی از آن می باشد.مواد و روشها: مطالعه از نوع شاهد تاریخی می باشد. پس از انجام لوبکتومی لب فوقانی یا لب فوقانی و میانی در 10 بیمار بیمارستان امام خمینی (ره) تهران (80-78)، چادر پلورال به کار گرفته شد. در 12 بیمار این روش مورد استفاده قرار نگرفت. هر دو گروه از نظر مدت زمان خروج هوا از لوله سینه ای، میزان درناژ، مدت بستری در بیمارستان، بروز عوارض پس از عمل و نیاز به انجام کار مداخله ای خاص مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تی و فیشر استفاده شد.یافته ها: سن، جنس، آسیب شناسی و آزمون های عملکرد ریوی در دو گروه مشابه بود. مدت زمان خروج هوا از لوله سینه ای در بیمارانی که در آنها چادر پلورال به کار رفته بود، به مراتب کم تر از بیمارانی بود که به کار نرفته بود(1.1±2.6 در مقابل 9.1±8.1 روز) متوسط مدت زمان اقامت در بیمارستان نیز در گروه چادر، کوتاه تر بود (5±1 در مقابل 10.8±7.5 روز).استنتاج: به کارگیری چادر پلورال پس از انجام لوبکتومی لب فوقانی بالوبکتومی توام لب فوقانی و میانی ریه، با حذف فضای باقی مانده در قسمت فوقانی توراکس از نشت طولانی هوا از لوب سینه ای و عوارض ناشی از آن جلوگیری می کند و باعث کم تر شدن مدت زمان بستری دربیمارستان می شود. چادر پلورال روش نسبتا ساده و بی خطری است که سبب کاهش عوارض پس از عمل جراحی می گردد.